معنی سه چوب - جستجوی لغت در جدول جو

سه چوب

لغت نامه دهخدا

چوب دستی، عصا

سه تار، یکی از آلات موسیقی شبیه تار که کاسۀ آن کوچک تر از کاسۀ تار است و با ناخن سبابۀ نواخته می شود. این ساز در قدیم دارای سه سیم بوده، اما امروزه چهار سیم دارد

فرهنگ فارسی عمید

سه گوش

مثلث شکل، سه کنج، در ریاضیات مثلث

فرهنگ فارسی عمید

پله چوب

(پَ لَ / لِ)

بازی الک دولک. رجوع به الک دولک شود

لغت نامه دهخدا

خره چوب

(خَ رَ / رِیِ)

چوبهایی که بردیف پهلوی هم چیده شده باشند. (از فرهنگ شعوری ج 1 ص 358)

لغت نامه دهخدا

خله چوب

(خَ لَ / لِ)

چوب درازی که بدان کشتی رانند. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). خله

لغت نامه دهخدا

اله چوب

(اَ لَ / لِ)

همان آلاچیق یا الاچیق است، و اصل کلمه الاچیق همین اله چوب است، چوب به چوق و چیق تصحیف یافته.
- امثال:
چه زید بپای پیلان اله چوب ترکمانی.
رجوع به الاچیق و آلاچیق شود

لغت نامه دهخدا

پی چوب

(پَ / پِ)

پی جوب. قسمی سپیدار. رجوع به پی جوب و رجوع به جنگل شناسی ساعی ج 1 ص 188 شود

لغت نامه دهخدا

که کوب

(تُ)

کنایه از اسب و شتر باشد. (برهان) (آنندراج). اسب و شتر. (ناظم الاطباء). رجوع به کوه کوب شود

لغت نامه دهخدا

سه نوع

(سِ نَ)

موالید ثلاثه. (آنندراج) (غیاث) :
بچار نفس و سه روح و دو صحن و یک فطرت
بیک رقیب و دو فرع و سه نوع و چار اسباب.
خاقانی.
امر تو نطفه افکند بهر سه نوع تا کند
هفت محیط دایگی چار بسیط مادری.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

سه نوبت

(سِ نَ بَ)

کنایه از زمان کودکی، جوانی و پیری و زمان تهجد، اشراق و چاشت. در قدیم در همین اوقات ثلاثه نوبت می انداختند، اما از زمان سنجر پنج نوبت مقرر شده. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). و نوبت انداختن را نیز گویند، یعنی نقاره زدن چه در قدیم سه وقت نوبت می انداخته اند و آنرا اسکندر وضع کرد و در زمان سنجر پنج و به پنج نوبت شهرت یافت. (از برهان)

لغت نامه دهخدا

سه گوش

(سِ)

مثلث. (فرهنگستان). مثلث و هر چیز که دارای سه زاویه باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سه سوک

(سِ)

دهی است از دهستان زز و ماهرو بخش الیگودرز شهرستان بروجرد. دارای 256 تن سکنه است. آب آن از چشمه و قنات. محصول آنجا غلات و لبنیات است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سه رود

(سِ)

سه تار است که طنبور سه تار بسته باشد و بعضی گویند چنگ، رباب و بربط است. (برهان) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سه روح

(سِ)

موالید ثلاثه است که حیوان، نبات و جماد باشد. (برهان) (غیاث) :
بچار نفس و سه روح و دو صحن و یک فطرت
بیک رقیب و دو فرع و سه نوع و چار اسباب.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

دبه چوب

(دَبْ بَ / بِ / دَ بَ /بِ)

سوزنی در دو شعر ذیل این ترکیب را آورده است اما بر معنای آن وقوف نیافتیم:
فردات برم به خرفروشان
گویم خرکیست نادر و تیر
جودانت کنم بنوک برمه
در کونت کنم دو دانۀ سیر
وانگه دبه چوب ده، بگردن
با تو که کند بچوب تقصیر
از سوزش کون دوانه گردی
زانگونه که در نیابدت تیر.
سوزنی.
عصایی چون دبه چوبی بکف کرده برآمد خر
ز بیماری همی لنگید و می پنداشت رهوارم
به خر گفتم تو بی ماری و من بامار اگر خواهی
که بیماریت به گردد بخور زین سرخ سر مارم.
سوزنی

سوزنی در دو شعر ذیل این ترکیب را آورده است اما بر معنای آن وقوف نیافتیم:
فردات برم به خرفروشان
گویم خرکیست نادر و تیر
جَودانت کنم بنوک برمه
در کونت کنم دو دانۀ سیر
وانگه دبه چوب ده، بگردن
با تو که کند بچوب تقصیر
از سوزش کون دوانه گردی
زانگونه که در نیابدت تیر.
سوزنی.
عصایی چون دبه چوبی بکف کرده برآمد خر
ز بیماری همی لنگید و می پنداشت رهوارم
به خر گفتم تو بی ماری و من بامار اگر خواهی
که بیماریت به گردد بخور زین سرخ سر مارم.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

سرمه چوب

(سُ مَ / مِ)

میل سرمه. (غیاث). میل سرمه و در عرف هند سرمه چو بدون موحده شهرت دارد و چون توافق این دو زبان زیاده از بیان است دور نیست که این در فارسی صحیح باشد، مثل جاروب و جارو و رفت و روب و رفت و رو. (آنندراج). میل. (ربنجنی) :
گشت چو جاروب در او خاکروب
کرد ز سیخش همه کس سرمه چوب.
میرخسرو (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دست چوب

(دَ تِ)

کنایه است از دست راست و آن در خطاب بر نابینایان بی قاید که بیراه شوند گفته شود یعنی به طرف دستی که عصا در آن است و عصا معمولاً به دست راست باشد. (از لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی)

لغت نامه دهخدا

سیه چوب

(یَهْ)

درختی که من ّ شیرخشت بر آن افتد. (بحر الجواهر). گیاهی که شیرخشت بر آن نشیند. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ده چوب

(دِهْ)

دهی است (در کیماک) بر کران آب نهاده و آبادان و اندر وی به تابستان مردم بسیار باشند. (حدود العالم)

لغت نامه دهخدا